بنفش آبی کبود

در انتهای هفته و روزهای شلوغ، به عقب که بر میگردم و روزهایم را از نظر می گذرانم بیش از پیش شوق زندگی زیر پوست تنم می خزد.
به ازای هر تیک سبز رنگ برنامه هایم، برگی سبز بر روی شاخه هایم جوانه می زند و سبز تر از پیش می شوم.
کاش این درخت همیشه سبز باشد و از گزند پاییز خانمان سوز در امان. که اگر نبود هم، مرا با غم چه کار؟ از نو جوانه میزنم، سبز می شوم، جان میگیرم. عشق توی رگ های من معجزه ها می کند.