حتی برگ ریزونای پاییز هم داره تموم میشه و شاخه های لخت درختا برامون میمونه. سرما کم کم تا ته مغز استخونمونو میسوزونه!
دستای تنهامون ، این طور دور از هم ، از سرما سرخ و ترک ترک میشه!
سایه هامون در امتداد غروبای جمعه کش میاد. اما باز هم شب میشه و ما می مونیم و خروار خروار دلتنگی که قلبمونو له می کنه!