بنفش آبی کبود

شاید رفاقت واقعی همان است که به فکر ثبت و ضبط هیچ لحظه اش نباشی. راه بروید و راه بروید و خیابان ها را متر کنید، بدون مقصد. بدون شاید حتی دلیل! که چه دلیلی بهتر از لمس حضور؟

حرف بزنید و حرف بزنید و سکوت حتی مهلت پیدا نکند برای به تعادل رساندن فضا! از هر دری بگویید، از هر جا، از هر چیز و این رشته ی سخن هیچ گاه تمامی نداشته باشد. 

رفاقت های واقعی گاهی بی سر و صدا ترینند؛ همان طور که آدم های واقعاً خوشبخت هیچ گاه خوشبختیشان را جار نمی‌زنند.