بنفش آبی کبود

اما چقدر قشنگه، بی گفته، بی اجبار، بی حتی یه گره خوردن نگاه، من این طور تمام حس های خوب دنیا رو به خاطر تو، توی قلبم دارم. چقدر قشنگه که از این فاصله قلبامون به هم گره خورده. 
این روزا هم تموم میشه نه؟ این دوریا، دلتنگیا؟ اینهمه اشتیاق دیدار یه روز به ذوق لحظه ی موعود میرسه نه؟
اما من که میدونم تهش میرسیم به همین بیت :
" گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق
ساکن شود، بدیدم و مشتاق تر شدم"