کاش بیشتر از اینها میخواندم، گوش میسپردم و میدیدم! چشم و گوشم تمنای مرهم دارند، تمنای واژه!
کاش این چُنین که پایبند به نوشتن هستم، پایبند به خواندن و شنیدن و دیدن بودم!
گاه حس می‌کنم ذهنم تُهی شده است، و این حجم ندانستن ها را تاب نمی‌آورد.
کاش زندگی مرا اینگونه بی‌رحمانه در خود غرق نکند.
من شادم، می‌خندم، اما این کافی نیست. می‌خواهم از سطح روزمره‌ی زندگی بالاتر روم. من برای زندگی‌ام وسعتی بیش از این روزها می‌خواهم.