شادم . با خوشی های کوچک . آنقدر کوچک که اگر همان آدم گذشته بودم نادیده می گرفتمشان . خوشحالی آنقدر ها پیچیده نیست . فرمول عجیبی ندارد . برای شاد بودن نیازمند بی توجه بودن به حرف دیگران ، انتظار نداشتن از آنها ، توجه قائل شدن و وقت گداشتن با آدم های عزیز کرده ات و لذت بردن از لحظه لحظه ی زندگی هستی . میخواهد یک خرید کوچک باشد ، یک بوسه بر گونه ی مادر و پدر ، یک وعده پیتزا ، دیدن شکوفه های به بهار نرسیده یا حتی یاکریم پشت پنجره ! وقتی بدانی زندگی فانی ست و همین لذت های کوچک اکنون گاهی میتواند به خاطره ای دور دست تبدیل شود دیگر سخت نمی گیری . شادی سخت نیست . عجیب هم نیست . باید بخواهی تا شاد باشی .