بنفش آبی کبود

برام نوشته بود :

تو بهترین و مهربون ترین خانم دکتر دنیایی ... توی تمام این 6 ماه از هر کی پرسیدم گفت آره میشه ، فقط بخون و کسی نگفت چطوری ... نمیدونم چطوری ازت تشکر کنم. امروز پستاتو نگاه کردم و به نظرم تو اولین و حقیقی ترین الگوی منی ... اینکه با این اطمینان بهم میگی میشه، بهم قدرت میده و باعث میشه اعتمادم نسبت به خودم بالا بره .

 تو این حدود دو سالی که از تجربیات کنکوریم برای بقیه گفتم ، راهنماییشون کردم و سعی کردم اولویتم کمک باشه و مفید بودن ، این از قشنگ ترین پیام ها و جواب هایی بود که دریافت کردم. با واژه واژه ش ذوق کردم و دلم میخواست جیغ بزنم . این اولین باری بود که میشنیدم کسی من رو الگوی خودش قرار داده ! اینکه حرف هام این طور قوت قلب کسی باشه ! 

امیدوارم یادم نره اصول و روش زندگی این روزهام رو ؛ و در مسیر زندگی یادم نره از شوق و لذت این کمک های بی منت .

* اولش نمیخواستم کل این پیام رو که باهاش ذوق کردم بذارم و فقط میخواستم دو سه جمله ی آخر رو بذارم . اما با خودم گفتم بذار کامل این جا باشه تا چند سال دیگه ، اگه هنوز فرصت زندگی داشتی و یه روز به آرشیو اینجا برگشتی ، دوباره همه چیز برات یادآوری بشه .