بنفش آبی کبود

ظرفیت تحمل درد آدم ها با هم فرق داره. واکنش و عکس العملشون نسبت به یک درد و غم مشترک می تونه متفاوت باشه. ما حق مقایسه و قضاوت واکنش آدم ها در مواجهه با یک موقعیت مشابه رو نداریم.

شخصیت من ایجاب می کنه برای تحمل دردهام، بنویسم. بلد نیستم حرف بزنم و واژه ها رو از راه صوت به دیگری منتقل کنم؛ فقط می تونم با تبدیلشون به نوشتار ، رنج رو برای خودم قابل تحمل کنم. دیگری شاید نیاز داشته باشه روزهای طولانی گریه کنه، هر جا می تونه از دردش حرف بزنه یا هر واکنش دیگه. هر کس به شیوه ی خودش غمگساری میکنه.

ظاهر واکنش های متفاوت صرفاً به معنای ضعیف یا قوی بودن، اهمیت قائل شدن یا نشدن نسبت به اون موضوع نیست. شاید منی که اشکم رو کسی نمی بینه ضعیف تر و شکننده تر از کسی باشم که می تونه راحت از دردهاش حرف بزنه و اشک بریزه.

گاهی بهتره اعتراف کنیم به ندونستن، درک نکردن و تجربه نداشتن. قضاوت کردن آدم ها کار راحتیه اما فرصت دادن برای اینکه خودشون باشن کار سخت تر اما قشنگ تریه.