می‌خواهم پیش از خواب قصه‌ای داشته باشم تا در گوشت بخوانم و بخوابم. بخوابم و رویا را در آغوش بگیرم. یادم برود چقدر جان کنده ام و چه جان ها که نباید بکنم! یادم برود این شب‌ها تکه‌ای دلتنگی اند در قالب زمان.
قصه‌ای باید باشد که بگوید فردا بهتر است، فردا زیباتر است. در فردا، من و تو بیشتریم و دوری به قدر ثانیه‌ای هم که شده، کمتر است.
قصه‌ای باید باشد، رویایی باید ما را با خود ببرد، شب‌ها به چیزی بیشتر از سیاهی محتاج‌اند.
سلام. خوبید؟ :)
ننه ام میگفت که آدم مریض از شب گریزونه. چون درد آدم "سه لا" میشه!
شب به غیر از سیاهی، واسه آدمهایی که درد همراه خودشون دارن، سه لا میشه!
(ممنون از پاسخ نظر پیشین :) )
سلام مجدد :)
منم خوبم خداروشکر. خوب و در آستانه تصمیم برای برگشت. دلم میخواد داستانم را برای شما هم بگم. راستش من قبلا بلاگر بودم و با همین اسم مینوشتم و دوست های خیلی زیادی داشتم. ولی دیگه دانشگاه قبول شدم و اوایل دانشگاه جوگیر بودم درس میخوندم :) حالا که برگشتم دیدم نه اثری از دوستام هست و نه اثری از اون صمیمیت وبهای قدیمی. همه یا پاک شده بود یا اندازه یه سال گرد گرفته بود. تصمیم گرقتم در یه تایم هایی که وقت میکنم ( و معمولا نصف شب هاست :)))) بیام و لیست به روز شده ها رو بخونم و اگر دیدم فضا هنوز مثل قبل دلچسبه برگردم و شروع کنم بنویسم. کلی وب کی پاپ دیدم و هزار وب تبلیغاتی. تصمیم گرفتم واسه وبلاگهایی که رنگ و بوی گذشته و حس خوب دارن نظر بدارم. :) شما یکیشون بودید.
اینم از داستان ما، فکر کنم دوباره برگردم با همین اسم :))
ببخشید زیاد حرف زدم من معروف بودم به نظرات طولانی :)) نظر شما در مورد فضای امروز وبها چیه؟ به نظرتون من برگردم خوشحال میشم؟
