ما نوشتیم و نوشتن فایده ای نداشت. ما سکوت کردیم و سکوت دردی را دوا نکرد. در ما رنج هایی ست که روزی به فریاد سر باز می‌کنند. در ما امید هایی ست که خاموش نمی‌شوند. در ما خشم روزهای از دست رفته هیاهو می‌کند. در ما جوانیِ به هرز گذشته، مویه می‌کند. چه کسی می‌فهمد، ما در جوانی پیر بودیم.