یه سری لحظه‌ها و اتفاقات هستن که شاید بشه به صورت تصویری ثبت و ضبطشون کرد و به عنوان مدرک یه گوشه از خاطرات نگهشون داشت اما حس پشت اون لحظه‌ها هیچ وقت قابل نشون دادن نیست. من نمی‌تونم بهت نشون بدم لذت عبور خنکای آب، از لای انگشت‌های پام دقیقاً چه حسی داشت؛ من نمی‌تونم بهت بفهمونم شنیدن دوباره‌ی صدای چهچهه‌ی پرنده‌های توی حیاط خونمون چه آرامش و حس عجیبی به دلم می‌ریخت. و نکته‌ی مهم اینه شاید نباید اون لحظه رو به بهای نشون دادن حسش به دیگران از دست داد، چون امکان پذیر نیست و فقط باعث شده اون لحظه رو هم تمام و کمال نداشته باشی!

حس‌ها رو باید تجربه کرد، لمس کرد و اون لحظه رو از عمق وجود زندگی کرد؛ چرا که دوباره هیچ حسی شبیه اون لحظه نمیشه. زندگی یک موهبت یک بار مصرفه، و در هیچ لحظه‌ای تکرار نمیشه.