در انتهای یک روز شلوغ اما دلچسب، نمی‌دانم به خوشی‌هایی که گذراندیم فکر کنم یا هر روز عقب ماندنم. یکی نیست بگوید عقب ماندن از چه، عقب ماندن از که؟ زندگی را یک مسابقه دو کرده‌ایم و خوشی‌هایمان را می‌سوزانیم که عقب نمانیم! قرار است به کجا برسیم؟ امروز نشد، فردا را که از ما دریغ نکرده‌اند. فردایی هم اگر نبود چه بهتر، حسرت از دست رفتن امروز را نداریم.