جوری که شنیدم و تا جایی که یادمه، تغییر اونجایی رخ می‌ده که به سیاه‌ترین روزهات رسیده باشی و خسته شده باشی از موقعیت. این روزها هیچ کار سنگینی انجام نمی‌دم ولی مدام خسته‌م. سرم اونقدر شلوغ نیست ولی به خیلی کارهام درست و حسابی نمی‌رسم چون اتلاف وقت زیادی دارم. جسمم صداش در اومده و روحم حتی. این همون روز و لحظه‌ایه که قراره ازش خسته بشم و یه کاری انجام بدم؟ امیدوارم خودش باشه.

امیدوارم صبح جای قطع کردن آلارم ساعت و دوباره خوابیدن یادم بیاد حس بد بیهودگی و خستگی این روزهایی که گذشت رو. بمیرم ولی بیدار شم! بمیرم ولی انجامش بدم!