یادمه بچه که بودم موهای پرپشت و خوش حالتی داشتم، نه صاف بود نه فر. حالت دار و مواج. به خاطر فشارهای درس و مدرسه حجم موهام کم و کمتر شد. انواع شامپوها رو امتحان می‌کردم که موهام خراب‌تر نشن و تاثیر خاصی هم نداشت. روزها گذشت و حالا اما موهایی دارم کاملاً فر! هنوز اثرات خرابی‌ها باقی مونده و یه قسمتاییش وز می‌شن. من موهامو دوست دارم همین طور که الان هست یا هر طور که قراره در آینده باشه. اما قصدم از گفتن این حرف‌ها چیز دیگه‌ای بود. وقتی ظاهر ما می‌تونه اینقدر متغیر باشه و به مرور زمان تغییر کنه چرا روحمون نتونه؟ چرا ذهنمون نتونه؟ من دائماً در حال تغییرم و این تغییرهای رو به صعود رو شدیداً دوست دارم.