جدایی همیشه هست، یه روز بالاخره رخ میده. دل کندن و رفتن اجتناب ناپذیره. هر چیزی به پایان خودش می‌رسه. ما اشک می‌ریزیم، بغض می‌کنیم، قلبمون از غم فشرده می‌شه. اما بعد از تمام اینها ما خاطراتمون رو داریم، می‌تونیم لحظه‌ها رو به یاد بیاریم و لبخند بزنیم. با وجود درد خوشحال باشیم از لحظات خوبی که با هم سپری کردیم. پس چیزی که مهمه همین لحظه‌ست، همین خاطره‌ای که قراره برای لبخندهای غم دارمون جمع کنیم. ما جز این لحظه و یه مشت خاطره چیزی نداریم.