مگر نمیدانیم گفتن یک حقیقت ساده مثل "چقدر خوشگل شدی"، " چقدر توانمندی"، " چقدر لباست قشنگه "، " چقدر حرف زدنت به دل میشینه "، " چقدر این نوشتت خوبه " و بسیار از این چقدر ها چه حال خوبی به هر دویمان تزریق میکند؟! چه منی که این را میگویم، چه تویی که این را میشنوی، ما دلخوشیم به مورد توجه واقع شدن، مورد علاقه بودن! ما دلخوشیم به شنیدن همین جملات ساده که از هم دریغ میکنیم.

تو اگر نگویی شاید من هنوز هم زیبا و توانمند باشم اما شنیدنش مثل قرص جوشانی در دلم به جوشش در می آید و زیباتر میشوم، توانمند تر، دوست داشتنی تر. 

شاید در ابراز علاقه سخت گیر باشم، زبانم نچرخد، اما یادم میماند هر بار که دیدمت با دهان اگر نشد با چشمانم بگویم تو زیبا و منحصر به فردی. شاید حقیقت دوست داشتن در رفتار و کردارمان باشد و این موثق ترین و باور پذیرترین منبع دوست داشتن است اما به چشم آوردن خوبی هایمان را از هم دریغ نکنیم. همین جملات ساده موتور دوست داشتنمان را گرم میکند. 

_ از آن شب های مملو از احساس خودشیفتگی =))))!