امشب نتیجه‌ی اولین تلاش و فعالیتم توی گروه پادکست دانشگاهمون رو شنیدم. شاید حساس باشم رو قسمتی که خودم نوشتم و کاملاً راضی نباشم؛ اما در عین حال یادم نمیره توی چه شرایطی نوشتمش. می‌تونستم بیخیالش بشم اما نشدم. همین که امشب اسم من اونجا بود کافی بود. همینکه شنیدن خود پادکست حالمو خوب کرد کافی بود. از حالا بیشتر تلاش می‌کنم، بیشتر رؤیا می‌بافم، مصمم‌تر قدم برمی‌دارم.

پ. ن: اگه تمایلی به شنیدنش داشتید توی این کانالم گذاشتمش.