خسته شده بودم از نرسیدن، از وقت نکردن، از وقت‌هایی که نمی‌دونستم چطور بیهوده می‌گذرن و حواسم بهشون نیست. آذر رو با تغییر شروع کردم، اولش خیلی سخت بود اما الان اگر هم سخت باشه حالمو بهتر می‌کنه. راضی‌ترم و خوشحال‌تر و از همه مهم‌تر تو این مسیر تنها نیستم. چی بهتر از یه همسفر و همراه که بودنش سختی راه رو برات آسون کنه؟