می‌دونی چیه؟ غم همیشه هست، شادی هم همیشه هست؛ چیزی که مهمه و حال ما رو می‌سازه تعادل بین این دو تاست.
اقداماتیه که برای حال خوب خودمون و رویاهای دور و نزدیکمون انجام می‌دیم.
چیزی که توی شخصیت خودم دوست دارم، توجه به جزئیات و زیبایی‌های اطرافمه. درسته یه روزا زندگی برام قفس می‌شه اما در همون حال باز هم می‌تونم وقتی راه میرم سرمو رو به آسمون بگیرم و از پرواز پرنده‌ها لذت ببرم. می‌تونم به زمین نگاه کنم و با دیدن برگای خشک یا حتی یه چاله‌ی آب بعد از بارون، خوشحال باشم. درخت‌های لخت و بدون برگ هم برام قشنگن.
زندگی برای من قشنگه. حتی اگه از زیبایی‌هاش چیزی نگم.
تنها چیزی که خسته‌م می‌کنه این روزها تنهاییه. تنهایی هم یا یه روز بهش عادت می‌کنیم یا به سر میاد.
زانوی غم بغل بگیریم که چی؟ پاشو برقصیم.