این روزها همه شبیه همند اگر ما دنبال تجربه‌های جدید نرویم، زندگی را از نگاه دیگران نبینیم و عینک بدبینی روی چشم‌هایمان بگذاریم. می‌توانیم هر شب غصه بخوریم از هیجان‌هایی که نداریم، از روزهایی که مدام در خانه می‌گذرند.

اما ما این طور نیستیم، مگر نه؟ به هر دری می‌زنیم تا صبوری این روزها برایمان تبدیل به عذاب نشود. کارهای جدید را امتحان می‌کنیم، بازی‌های جدیدی پیدا می‌کنیم، چیزهای جدید یاد می‌گیریم و روزهای آینده را بهتر می‌سازیم. این روزها می‌شد برایمان سخت‌تر از این‌ها باشد، اما ما اجازه نمی‌دهیم.