شما اگر مثل ما یک همسایه ندارید که وقت و بی‌وقت، ظهر و شب، موعد خواب و بیداری، موتور لکنته‌اش را توی حیاط روشن کند و هی گاز بدهد و روانیتان کند؛ جای من هم خدا را شکر کنید.

ما که دیگر اعصاب و روان برایمان باقی نمانده. نمی‌دانم زن و بچه‌ی خودش چگونه تحمل می‌کنند!

مدرسه‌ای که در آن قوانین ساده‌ی زندگی اجتماعی اعم از رعایت حقوق همسایه‌ها را یاد ندهند به درد جرز دیوار می‌خورد. البته مدرسه هم چندان موثر نیست وقتی توی خانواده‌ای بزرگ شوی که برای این چیزها اهمیتی قائل نباشند. نمی‌دانم دیگر. فقط خواهشاً شما همسایه آزار نباشید.