عکس‌های بچگی‌ام را که بگردی، مرا بین شکوفه‌های زردآلو، لای علف‌های سبز صحرا، روی دوچرخه‌ام توی حیاط با پس‌زمینه‌ای از درخت‌ها پیدا می‌کنی.
این روزها هم هرچه عکس از خودم دارم در طبیعت و در میان درختان است. گویی من با طبیعت زاده شده‌ام و این باید در تاریخ ثبت شود. باید من را با رنگ سبز گیاهان بشناسند، با رنگ آبی آسمان، با صورتی‌ و سفید‌ شکوفه‌ها.
ترجیح میدهم درخت‌ها و علف‌ها را ببینم تا آدم‌ها. تفریحم شده قدم زدن در کوچه باغ‌های خاکی که در کناره‌شان جوی آبی جریان دارد یا علف‌های سبز خودرو رُسته است.
اگر کسی سراغم را گرفت بگویید در مسیر سبزینگی به جست‌وجویم آید.