خوابگاه حال و خلق منو عوض می‌کنه. بیشتر خودمو مقایسه می‌کنم با بقیه، بیشتر سرخورده می‌شم، بیشتر بی‌حس و حال می‌شم، کمتر فیلم و سریال می‌بینم، سعی می‌کنم بیشتر درس بخونم که عقب نمونم. باید این تغییرات رو به سمت خوب ببرم.
این یادداشت من رو یاد روزهای اول خوابگاه انداخت، روزهایی که هنوز بودن توی خوابگاه رو یاد نگرفته بودم.
تجربه خوابگاه شبیه یه سکه است؛
از یه طرف فرصت استقلال و خلوت با خودت و تجربه چیزهای جدید داره.
از طرف دیگه همون چیزی که تو میگی.
آدم بعد از یه مدت یاد می‌گیره چطوری سمت اول رو داشته باشه و بعد خوابگاه به یه تجربه عالی تبدیل میشه.
