از نوشتن، نوشتن رو دوست ندارم. از نوشتن روزمرگی‌ و احوالاتم هم خسته‌ام. با زور و اجبار نوشتن هم اذیتم می‌کنه. کاش حسی در من می‌جوشید تا بیشتر بنویسم. کاش وقت این رو داشتم بیشتر بخونم. چرا افکار ذهنم اینقدر محدود و بی‌مصرف شده؟! چرا زندگی اینقدر تکراری و کسل کننده شده؟! گویا این واگویه‌ها و غرزدن ها تمومی نداره.