من برای کامل و بی‌نقص بودن خودم را فدا کردم. شادی‌هایم را به تاخیر انداختم، دردهایم را، افکار درهم و برهمم را، ناآرامی‌های درونم را فرو خوردم. من برای کامل و عالی بودن و به بهانه‌ی در زمان و موقعیت مناسب نوشتن، کلماتم را به دار آویختم. من در کشاکش روزهای زندگی بسیار دیدم و هیچ نگفتم.