این روزها برایم بی‌شباهت به رؤیا نیست. آرام است و گرم، در عین حال خنک و گوارا. نه خبری از ایراد گرفتن‌های افراطی ست، نه گیج و سردرگمم. زندگی برایم به طعم زردآلو و آلبالوهای تازه رسیده است، به رنگ گیلاس‌های درخت حیاط، سرخ و شیرین. از همه مهم‌تر راه برایم روشن است و بااطمینان گام برمی‌دارم.

پ. ن: کاش عمرشان کوتاه نباشد.