امروز که بلاگفا روی هوا بوده و کلی بلاگرا دل نگرونن که قراره بعدش چی بشه و نکنه وبلاگامون دوباره نیست و نابود بشه، خوشحالم که بیشتر از دو ماه پیش اومدم اینجا و نوشته هامو نوشتم. اما یادم میمونه آدم نمیدونه فردا چی پیش میاد پس نوشته های مهم و دوست داشتنیم رو باید یه جای معتبر تر موندگار کنم.

جدا از این، حالا که دارم خودمونی تر مینویسم امشبو، بگم که یادم نره هیچ وقت روی قید های تاکیدی مثل  "هرگز" حساب باز نکنم. فک میکردم هیچ وقت هیچ چیز مثل قبل نمیشه، اما با هم بودنمون امروز مثل گذشته بود! و من نمیتونم تا اطلاع ثانوی احساسی که دارم رو نادیده بگیرم یا دور بندازم. فقط کنترلش میکنم همین.