احساس خوبی دارم. حس رهایی، شناور بودن. همان مسیر پایین آمدن از ارتفاع شب های جمعه و چراغ های شهر ها و جاده ها که زیر پایت و به وسعتی انتها ناپذیر، خودنمایی می کنند. ماه درشتی که زیبا تر از همیشه در پشت سر، تو را مدهوش می کند و نمیدانی به کدام منظره بنگری. درست است که شب است و تاریک، اما من فقط نور را می بینم، فقط ماه را!