به نظر من ادامه دادن، به اندازه ی شروع کردن سخت و حتی سخت تر از آن است. در هر کاری! میخواهد یک وظیفه باشد، یک هدف یا یک رابطه!

گاهی حتی شروع کردن با همه سختی اش، شیرین است. اما نکند میانه ی راه کم بیاوری، یک روز همه چیز باب میلت نباشد، خستگی روی کولت بنشیند! آنجاست که ادامه دادن ارزشمند می شود. حتی اگر سخت باشد، باید پذیرفت که همین رنج و سختی ما را به انسان بودن می رساند. 

کاش آدم نیمه کاره رها کردن ها نباشم. در هیچ کجا!