دغدغه، نگرانی، اضطراب! گویی تا انتهای عمر گریبان گیرمان هستند. از بین نمی روند و فقط از نوعی به نوع دیگر در گردش و تغییرند.
اما مسئله ی مهم اینجاست! آیا آنچه که به سبب آن دچار دغدغه، اضطراب و نگرانی میشویم، ارزشش را دارد؟ پادزهری برای مرهم زخم شدن هایش دارد؟
اصلاً میدانی، گاهی این دلهره ها شیرین تر از هزار بیخیالی ست.  
 

زخم خونینم اگر به نشود به باشد
خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم از اوست
غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد
ساقیا باده بده شادی آن کاین غم از اوست