حالا که حال گردون داره یکی دو روز هم بر مراد ما میگرده نمیدونم چرا تهِ تهِ دلم اونقدر که باید شاد نیستم! اونقدر که باید راضی نیستم!
آدمی همینه نه؟ ناراضی.
وقتی خلوتی به در و دیوار غر میزنی که چه وضعشه! شلوغ که میشی بازم غر میزنی که چه وضعشه؟! عجبا از این موجود دو پا!
یکی بیاد یکم راضی بودنو یادمون بده. زندگی کردنو یادمون بده.
در وجودمونه
هیچ وقت راضی نیستیم
برای همه آدم ها این شکلیه
دقیقا همین وضعیت رو توی موقعیت پیشرفت هم میبینم
وقتی رشد و پیشرفتی حاصل میشه و حس میکنم یک قدمی به جلو برداشتم، بیشتر به پوچی میرسم!
دقیقا همینه. وقتی درگیری و روزهات پر از تشویشن، همه‌ش با خودت می‌گی کاش تموم شه و بتونم آروم بگیرم. ولی وقتایی که زندگیت آروم و سوت و کوره، همه‌ش می‌خوای یه اتفاقی بیفته، یه چیزی بشه، یه هیجانی، غمی حتی! فقط بیاد از روزمرگی نجاتت بده.
چیه این آدمیزاد همیشه ناراضی واقعاً؟ ((:
