نمی‌تونم چیزی جز مسئله‌ی مهم این روزها بنویسم. نمی‌تونم به چیزی جز این فکر کنم. نمی‌تونم درد تمام این سال‌ها رو از جلوی چشم‌هام پاک کنم. نمی‌تونم همه چیز رو عادی جلوه بدم چون نیست. نمی‌تونم چون هنوز اتفاق بدی برای خودم رخ نداده درد دیگر انسان‌ها رو نادیده بگیرم. یه روز نوبت منم می‌شه، حتی نوبت تو، اونوقت باید به کی شکایت کنیم؟